«سرنوشت آینده ی بشر در دستان خودش است.»

امروز سر صف داشتم چرت می‌زدم که یک دفعه  با صدای جیغ بلندگو از جا پریدم. میکروفون سوت کشید و انصافاً هم سوت بدی کشید و این جمله ی آقای ناظم همراه همین سوت بلند توی گوشم صدا کرد. من همان جا با خودم مانده بودم که این دیگر چه صدایی بود که آقای ناظم چندبار روی میکروفون زد و تویش فوت کرد و بعد با صدای بلندی ادامه داد: «دانشمندان و مخترعان ایران چندسال پیش در همین روز برای اولین بار در تاریخ کشورمان ماهواره ی امید را به فضا فرستادند که یک تحول اساسی در علم و تکنولوژی فضایی به حساب می‌آید؛ به همین دلیل، امروز را روز فناوری فضایی نام گذاری کرد‌ه‌اند.» من که هنوز از پاره شدن چرتم شاکی بودم با خودم گفتم: خب این را که همه می‌دانستیم مخصوصاً من که تمام اخبار علمی‌ و فرهنگی روز را دنبال می‌کنم و به خواندن مجله‌های نجوم علاقه ی شدید دارم. دیگر قرارمان این نبود سر صبح میکروفون چیزی که می دانم را توی گوشم جیغ بزند!

 نویسنده: عاطفه جوینی
تصویرساز: محمدصادق کرایی